Papier decoupage SOFT - wycinanki łowickie
Papier do decoupage ETNO
Materiały oficjalnie udostępnione przez Muzeum w Łowiczu
Wycinanka łowicka jest ambasadorem polskiej kultury a cała sztuka ludowa regionu łowickiego jest jednym z najlepiej rozpoznawalnych na całym świecie elementów polskiej tradycji i kultury. Cały świat zachwyca się sztuką ludową ale nie każdy wie, że Łowicz jest jedną ze światowych stolic ludowego rękodzieła.
Na arkuszu zostały wykorzystane następujące wycinanki z kolekcji
Gwiozda ażurowa, Helena Rześna, Łowicz, 2009 r.
Bukiety kwiatowe, fragmet kodry, Marianna Jaska, Boczki 1963 i 1970 r.
Gwiozda ażurowa, Józefa Strycharska, Łowicz, 1961 r.
Wycinanka łowicka.
Wycinanka łowicka to jedna z ciekawszych form polskiej papieroplastyki ludowej. Jako wyraz artystycznych uzdolnień Księżaków (grupy etnicznej zamieszkującej region łowicki leżący we współczesnych granicach powiatów łowickiego i skierniewickiego) stała się ważną częścią ich kultury materialnej, a współcześnie także jej symbolem. Pojawiła się w I poł. XIX wieku, kiedy papiernia w Konstancinie-Jeziornej pod Warszawą rozpoczęła produkcję kolorowego papieru glansowanego nazywanego dziś wycinankowym. Do początków XX w. w Łowickiem wykonywano wycinanki, by przystroić wnętrza chłopskich domów.
Wycinanki łowickie charakteryzuje niezwykła malarskość, rozbudowana forma i bogata tematyka. Powstają one przez wielowarstwowe naklejanie – najpierw na biały karton, a następnie kolejno na siebie, różnokolorowych elementów, począwszy od największych do najmniejszych. Do wycinania stosuje się do dziś nożyce do strzyżenia owiec, a do łączenia elementów klej gotowany z mąki żytniej.
W przestrzeni tradycyjnego chłopskiego domu wycinanki miały przypisane swoje miejsce. Na belkach biegnących pod sufitem wieszano okrągłe gwiozdy. Pomiędzy nimi umieszczano prostokątne, poziome kodry vel. tofle. Dużych rozmiarów kodry, wisiały także nad ławą między oknami. Pomiędzy świętymi obrazami wieszano pionowe, złożone z 2 pasków papieru tasiemki.
Od początku XX w. wycinanki łowickie stają się obiektem zainteresowania osób spoza środowiska wiejskiego – ludoznawców, kolekcjonerów, artystów. Dla ”szerokiego świata” odkrył je krakowski malarz, uczeń Jana Matejki związany z Towarzystwem Polska Sztuka Stosowana, Leonard Strojnowski. Przebywając w okolicach Łowicza zebrał ich kolekcję i zaprezentował w 1901 r. na wystawie w krakowskich Sukiennicach.
W latach 20-tych XX w. powstaje nowa forma – wycinanki ażurowe. Technika ich wykonywania polega na wycinaniu, najczęściej z czarnego papieru, ażurowych rozet. Na ażur nanoszone są kolorowe elementy, a całość wycinanki przyklejana jest punktowo na biały karton. Od tego momentu wycinanki łowickie zaczynają funkcjonować jako pamiątka z regionu, chętnie kupowana przez turystów licznie przybywających do Łowicza m.in. z okazji słynnych procesji Bożego Ciała.
Do dziś w Łowiczu i okolicach działają twórczynie wykonujące tradycyjne formy wycinanki, a także ich nowoczesne wersje (wycinanki ażurowe o różnorodnych kształtach, laurki, karty pocztowe, karnety). Czerpiąc inspiracje z dawnych wzorów, form i motywów tworzą prace nacechowane indywidualnym spojrzeniem, posiadające niepowtarzalny styl. Po sposobie cięcia, tematyce, kolorystyce czy rozplanowaniu przestrzeni można rozpoznać autorkę danej wycinanki.
Do ulubionych wzorów, wykorzystywanych przez dawne i współczesne wycinankarki należą drzewka kwiatowe, motywy zwierząt: kogutów, pawi, koni i postacie w ludzkie ubrane w regionalne stroje, przedstawiane w kontekście obrzędowości dorocznej czy rodzinnej.
Największą w Polsce i na świecie kolekcję wycinanek łowickich liczącą ponad 2600 eksponatów posiada Muzeum w Łowiczu. Dokumentują one rozwój i przemiany zachodzące w tej dziedzinie regionalnej sztuki od XIX wieku po czasy współczesne. Najcenniejsze i najciekawsze prezentowane są na wystawie stałej w gmachu głównym muzeum.
Oprac.
Bardzo cienki – 40 gram. Arkusz wielkości 210 x 297 mm.
Papier doskonały na różne podłoża! Świetny do dekorowania drewna ale również do innych powierzchni jak: szkło, mdf, czy też styropian. Z uwagi na niską gramaturę papieru Soft oraz jego małą grubość, papier nie wymaga tak dużej ilości lakieru, jak przy innych papierach przeznaczonych do decoupage. Z reguły wystarczają 2-3 warstwy lakieru. Choć soft jest bardzo cienkim papierem, odznacza się dużą elastycznością i doskonale samoistnie likwiduje pęcherzyki powietrza powstałe podczas przyklejania.
Uwaga! Moczymy po stronie, którą smarujemy klejem - dzięki temu nie zawijają się brzegi. Ewentualnie można stosować rzadki klej i wówczas niekonieczne jest wcześniejsze namaczanie.